De bus uitstappen en direct al een ijsvogel zien. Die ook nog eens het water induikt en een vis vangt.
Dat is een goed begin van een dagje ronddwalen door het gebied De Kampina met andere natuurliefhebbers van De Boomvalk. Her en der zette de buschauffeur groepjes mensen uit, die vervolgens een route gingen lopen. Elke route gaat de ene keer door bos, dan weer door heidevelden, dan weer om een prachtig heidevennetje. Heel afwisselend, en we genoten dan ook met volle teugen. Dat er twee keer een bui met wat onweer losbarstte, mocht de pret niet drukken, nou ja, eventjes dan, maar daarna kwam de zon weer door en was alles nog groener dan eerst en begonnen de vogels weer te zingen en de insecten weer te snorren en de libellen weer te fladderen.
En wij deden dat alles dan ook weer. De zon waardeer je dan weer extra. Zeker als je vervolgens langs een kabbelend beekje slentert met snorrende libellen erboven en zingende tuinfluiters erbij. Zeker een Zuid-Hollandse natuurliefhebber geniet dan van de pracht van Gods schepping. De ene groep keek meer naar libellen en kreeg het voor elkaar meer dan twintig soorten libellen te zien. Daar zijn namen bij waar je u tegen zegt: gevlekte witsnuitlibel, metaalglanslibel en blauwe breedscheenjuffer. Niet iedereen keek zo fanatiek naar libellen, maar ieder groepje genoot wel van die prachtige weidebeekjuffers. Zie de foto om nog eens te zien hoe mooi ze zijn.
Een ander groepje ving kikkers, nachtvlinders en van alles aan torretjes, om die vervolgens goed te bekijken en op naam te brengen.
En iedereen keek naar de vele vogelsoorten. Na afloop in de bus kwamen we uit op zo’n 90 verschillende vogelsoorten. De lijst kun je ergens bij dit verslag zien.
Er werd een hagedis gezien. Twee keer werd een ree ontdekt. We stonden voor het hol van een das (een dassenburcht heet dat). We luisterden naar druk zingende fluiters of gekraagde roodstaarten.
We zagen volop roodborsttapuiten. Dankzij dat de zon niet altijd scheen, waren de libellen en vlinders soms ook niet zo actief en bleven ze gewoon zitten als je dichterbij kwam. Je kon ze zelfs met de hand aanraken. Een bont dikkopje (in Nederland een zeldzame vlinder) werd op een hand gezet en liftte zo een tijdje mee.
Overal zongen de boompiepers. En je kon altijd wel ergens een koekoek horen.
Je beleeft en ziet soms ook nog wel wat anders. Bijvoorbeeld met twintig man schuilen in een kleine keet van Natuurmonumenten. Of die man met metaaldetector. Op de vraag of hij al wat gevonden had, kwam het antwoord dat hij zocht naar een kogelhuls. De kogel waar de huls van was, werd in de Tweede Wereldoorlog door de Duitsers afgevuurd op zijn oom. Die oom was een verzetsman. Hij werd samen met een andere oom gearresteerd in zijn boerderij hier in de Kampina. Terwijl hij afgevoerd werd, vroeg hij of hij even een plasje mocht plegen. Maar hij rende er vandoor … en werd vervolgens doodgeschoten. “Achter die huls zit dus een heel verhaal en daarom zoek ik die kogel.” Zo iemand wens je graag veel succes.
Vooraf waren we het er over eens dat we niet naar huis mochten gaan voordat we de boomvalk gezien was. Dat zou de naam van onze vereniging de juiste eer geven. We zagen hem dan ook. Mooi zittend in een top van een boom of jagend op libellen boven de heide.
Om 15.00 uur kwam iedereen weer bij de bus aan. Daar bekeken we een nog familie kuifmezen en bewonderden we een nestholte met jonge grote bonte spechten. Je zag de jonge spechtjes niet, maar je hoorde ze maar al te goed. Een groepsfoto werd genomen en toen gingen we naar huis.
KAMPINA, TOT VOLGEND JAAR!
Iedereen bedankt voor de leuke dag! Kijk de foto’s nog maar eens door. Ben je er volgend jaar weer bij? En als je er niet bij was dit jaar, moet je zorgen dat je er volgend jaar wel bij bent! Het is een belevenis.