Het was weer leuk, dit tripje met de bus naar De Kampina bij Boxtel in Noord-Brabant. Een prachtig gebied, met allerlei soorten biotoop en landschappen. En daarom ook veel soorten vogels. Het was trouwens een uitgestelde excursie.
De weersvooruitzichten voor zaterdag 25 mei waren namelijk niet goed, maar bleken achteraf sterk mee te vallen en zelfs beter dan zaterdag 1 juni, de dag waarop we wél gingen.
De hele dag geen zon gezien en dat kun je dan direct merken aan het aantal vlinders en libellen. Dat was jammer. De vogels gaan gewoon door gelukkig, en nog langer dan normaal ook. Bij warm weer zijn ze ’s middags lang niet zo actief als ze nu waren. Overal de hele dag gezang en gevlieg om ons heen.
Met drie groepen trokken we door de Kampina. De gebruikelijke route van alle groepjes loopt ergens op de dag altijd langs de Beerze, maar dat was deze keer niet mogelijk. Wat een water overal. De Beerze was buiten zijn oevers getreden en niet zo’n klein beetje ook. Het was niet goed mogelijk om erbij te komen. Ook op de goede paden kwamen de laarzen goed van pas. Grappig is dat we daardoor een paar soorten hadden die er normaal gesproken niet zijn. We hadden een visdief, maar ook twee keer een baltsende watersnip. Die watersnip was trouwens (wat ons groepje betreft) een van de hoogtepunten van de excursie. In Nederland is de watersnip een zeldzame broedvogel. Hier hielden twee vogels duidelijk hun territorium. Eerst langdurig boven ons hoofd vliegend en baltsgeluiden makend. Eenmaal hoorden we zelfs het zogenaamde ‘geblaat’: het geluid dat de vogel maakt met zijn staartveren.
Op de site van vogelbescherming staat het volgende erover: “Heeft opvallende baltsvlucht,waarbij de vogel in een schuine hoek omlaag duikt. Hij spreidt daarbij zijn buitenste staartpennen, die merkwaardig gevormd zijn. Door de luchttrilling ontstaat een blatend geluid.” Klik op deze link en dan op “baltsvlucht (blaten)”. Dit hebben we precies zo gehoord. We zagen op een gegeven een watersnip op een dode boom zitten en vandaaruit ‘rare’ geluiden maken. Ik maakte een geluidsopname hiervan. Beluister maar eens: na ongeveer 15 seconden begint de watersnip te ‘kloktikken’. Ontdek waarom dit geluid ‘kloktikken’ wordt genoemd. Je hoort op de opname ook een wielewaal schreeuwen en zingen, trouwens.
Overal zingende boompiepers en fitissen en af en toe een gekraagde roodstaart of een roodborsttapuit of een zingende veldleeuwerik en boomleeuwerik. Het blijft een prachtige ervaring, een wandeling door de Kampina.
We zeggen altijd tegen elkaar dat we niet naar huis gaan voordat we onze naamgenoot, de boomvalk, hebben gezien. Gelukkig ontbrak hij nu ook weer niet, ook al was er geen libel in de lucht door het grijze weer. We zagen paar keer een vogel over de heide scheren. Ons groepje stak vooral tijd in de wielewaal. Op één plek een uur stilgestaan, geluncht en ondertussen genieten van zingende wielewalen die af en toe mooi (maar heel snel!) langs kwamen vliegen. Een paar fotografen waren dan snel genoeg voor een bewijsplaatje.
Hier lieten zich ook een paar mooie kuifmezen zien en fotograferen en vloog een groepje grote lijsters over. Het laatste uurtje troffen we gelukkig ook wat libellen aan, evenals de prachtige bosbeekjuffer.
De andere groepjes kwamen weer met andere waarnemingen en ervaringen thuis. Wat denk je van een nestholte grote bonte spechten en van ‘dozen vol’ verzamelde vleugeltjes van bosbeek- en weidebeekjuffers door het groepje van Rianne Berger. We zaten in de bus, de laatsten waren nog bezig hun moddervoeten te ‘bekleden’ met plastic (moest van de chauffeur) en daar begint Nathanaël te brullen: “Zwarte ooievaar!!”. En jawel, daar vloog een zwarte ooievaar naast de bus, net opgestegen uit het moerasgebiedje waar we naast stonden, even een rondje draaiend en dan weer uit ons zicht ergens in het gebied landend. Geweldige afsluiter en de zeldzaamste soort van de dag!